In de videoclip zien we de zanger Jonathan Jeremiah lopen. Nou ja, lopen? Eerder dwalen. Geen flauw idee waar hij naar op weg is. Als hij al op weg is. Beetje troosteloze omgeving. Water, een boot op het droge. In de verte de stad? Dan loopt hij op een pad met hekken aan beide kanten. Je kunt maar één kant op, vooruit. Tenminste, als je niet terug wilt. Maar hij zingt intussen dat hij op zoek is: naar geluk. Naar een plek waar je je thuis kunt voelen. Hoe vind je zo’n plek? En wordt het nog wat?

Misschien ken je het gevoel dat je op een dood punt zit, dat je je afvraagt of je leven nog ergens heen leidt. Niet dat je per se ongelukkig bent. Je hebt je natje en je droogje; eigenlijk niks te klagen. Of toch een beetje? Je leeft niet het leven dat je zou willen leven. Je loopt verloren in plaats van echt op weg te zijn.

Om je heen zijn er genoeg stemmen die je vertellen hoe je het beste zou kunnen leven. Hoe je zekerheden opbouwt. De toekomst van het zwitserlevengevoel. Dat je moet pakken wat je pakken kunt. Of dat je blij moet zijn met wat je hebt.
Maar een innerlijke stem zegt dat dat het niet is, dat je niet bent waar je zou willen zijn. Met anderen zul je over zo’n innerlijke stem niet zo gauw over praten. Je wilt niet voor gek worden versleten.

Je zou een thuisgevoel willen hebben dat past bij je innerlijk verlangen. Waar het niet draait om geld, maar om andere waarden. Bestaat zo’n thuis? Ook een ideale plek is niet zonder zorgen. Er is geen leven met alléén zon, er zijn ook schaduwkanten. Wat doet je verlangen naar beter? Als je geen rust hebt in jezelf? Je mag zoeken.
Soms is, net als bij een pelgrimage, de weg belangrijker dan het doel. Op die tocht kom je tot jezelf, tot het nadenken over de vraag of jij de mens bent die je zou willen zijn.

Er is geen acute oplossing. Er is geen stem als een donderslag bij heldere hemel. Het gaat er eerder om of je open staat, voor menselijke stemmen die je uitnodigen om samen op te trekken.
Om ogen die vragen: wil jij mijn vader, mijn broer of zus zijn? Mijn geliefde.
Of de stem die vraagt: mens, wie ben je? Waar sta je voor?
Zo kunnen er in je leven verschillende momenten zijn die je op weg kunnen helpen om het leven te vinden waarbij je je thuis voelt.

De clip van Jonathan Jeremiah eindigt bij een voordeur. Die hoeft alleen nog mag open te gaan. Misschien heeft er aan de andere kant de hele tijd al iemand op hem zitten wachten.

tekst van Cor Ofman voor Zinweb, een programma van de IKON (http://www.ikonrtv.nl/uitzendingDyn.aspx?lIntType=31&lIntEntityId=970)